Cansu evinde odasında balkonda gece ileri bakıyor. Elinde Kerem ile fotografıyla onu düşünüyor. Sonra taksiye binmiş yine gökyüzüne bakarak buluşma yerine gidiyor. Kerem de kız için aldığı beyaz gül demeti ile arabasını mutlu, umutlu sürerek parka gidiyor. Salıncağa oturmuş kızı bekliyor. Kız gelince bakışıyorlar ve ayağa kalkıp çiçekleri veriyor. Kız da ona sarılıyor. Kız çocuğu kokluyor ve sıkı sıkı sarılıyor. Çocuk da kızın saçını okşayıp öpüyor.
Ayrıldıklarında kız "Ne güzel güller" Kerem "Anlamını da biliyorsun artık" İkisi birden tamamlıyor: Yeni bir hayat, temiz bir başlangıç. İkisi de aynı anda isimlerini söylüyorlar. Kerem kıza "Herşeyi geride bırakıcaz, yeni bir hayata başlıycaz, bütün dünyaya sırtımızı dönücez. Sen anlatıcaksın ben dinliycem. İnan tek bir soru bile sormıycam" diyor. Kız "Şuan herşeye sırtımı dönüp gitmeyi okadar istiyorum ki" diyor. Sarılıyorlar ama Cansu'nun aklına Mert'in ailesi ile ilgili sözleri ve annesinin ne olur gitme diye ağlaması geliyor. Çocuktan ayrılıp "Kerem. Ben yapamam. Arkamı dönüp gidemem hiçbir şeye. Haçıp gidemem kurtulamam. Senle olamam ben. Bitti." diyor. Çocuğun şaşkın bakışları arasında "Ben seni seçemiyorum. Çok özür dilerim. Bitti." diyip bi de çocuğa gülleri geri veriyor
Giydin üstüne ayrılık elbiseni
Ölecek falan değilsin sevmekten beni
En son böyle görmüş oluyorum bizi
Sessizce izlemek varmış gidişini
Beni böyle bırakma diyemiyorum dik durmalıyım
Ama nerde yerde bulucam kendimi birdaha
Sessizce titriyor kuru dudakların
Dans etmiyor ahenkle ıslak saçların
Sessizce izlemek varmış gidişini
Beni böyle bırakma diyemiyorum dik durmalıyım
Ama nerde yerde bulucam kendimi birdaha
Hiç yorum yok:
Write comments